నిన్న సాయంత్రం మరియు ఇవాళ పొద్దున Hotstar లో ఒక డాక్యుమెంటరీ చూశాను. చూసినంత సేపు నా కళ్ళు చెమ్మతో నిండిపోయాయి, నాసిక ఎర్రగా మారిపోయింది, రోమాలు నిక్కబొడుచుకునే ఉన్నాయి. ఆ డాక్యుమెంటరీ ప్రోగ్రాం పేరు India From Above. అత్యాధునిక డ్రోన్ల సహాయంతో నింగి నుండి మన భారతదేశం లో ఎన్నో చారిత్రాత్మక మరియు స్థల ప్రాముఖ్యత గల ప్రాంతాలను అద్భుతంగా చూపించారు.
పొద్దున్న నిద్ర లేచిన దగ్గర నుండి బతుకు కోసం పోరాటం, స్టేటస్ కోసం పాకులాట ఇదే మన జీవితం. అసలు మన గురించి ఆలోచించుకునే సమయం దొరకదు. చివరికి అంతా అయిపోయాక ఒక రోజు వెనక్కు తిరిగి చూసుకుంటే అసలిన్ని రోజులు మనమేం చేశాము? మన జీవితానికి అర్ధం ఏమిటి? అనే ప్రశ్నలు వేధిస్తుంటాయి. మనం చనిపోయే లోపు మనల్ని మనం తెలుసుకోవాలి. మనల్ని మనం తెలుసుకోవాలి అంటే మన ఇంట్లో మనం కూర్చుంటే కాదు. కేవలం మన స్నేహితులు, బంధువులతో ఎంజాయ్ చేయడం కాదు. వివిధ ప్రాంతాలు తిరగాలి, రకరకాల మనుషులతో మాట్లాడాలి. ఆ ప్రయాణం లో మనల్ని మనం తెలుసుకోగలుగుతాము. జీవించడం అంటే జీవితానికి అర్ధం తెలుసుకుని బ్రతకడం.
నాకు వేరే ప్రదేశాలకు వెళ్లడం, అక్కడి మనుషులను వారి జీవన విధానాన్ని గమనించడం అంటే చిన్నప్పటి నుండీ అత్యంత ఇష్టం. నా బాల్యం అంతా అలానే గడిచింది. కానీ నేను 6 వ తరగతి లో ఉన్నప్పటి నుండి నాకు అకస్మాత్తుగా ఎలర్జీ రావడం మొదలైంది. ఏది ముట్టుకున్నా ఒళ్ళంతా దద్దుర్లు రావడం లేదా ఉబ్బిపోవడం లా అన్నమాట. నాకెంతో ఇష్టమైన వీధి కుక్క పిల్లల్ని ఎత్తుకుంటే దద్దుర్లు, బెండ మొక్కల నుండి బెండకాయలు కోస్తే దద్దుర్లు, RTC బస్సు ఎక్కి అందులో తుప్పు పట్టిన కిటికీ కానీ, బస్సు మధ్యలో ఉండే pole కానీ పట్టుకుంటే దద్దుర్లు, సినిమా హాల్ లో విరిగిపోయిన హ్యాండ్ రెస్ట్ మీద చేయి పెట్టి కూర్చుంటే 5 నిమిషాల్లో చేయంతా ఉబ్బిపోయేది. ఒకసారైతే ఏమైందో గుర్తులేదు కానీ 9 వ తరగతి లో ఉన్నప్పుడు అచ్చు ‘ఐ’ సినిమాలో విక్రమ్ లా కురూపిలా నా ముఖం చేతులు పెదాలు అన్నీ ఉబ్బిపోయినట్లు అయిపోయాయి.
ఇలా ఎందుకవుతుందో ఏ డాక్టర్ చెప్పలేదు కానీ, ఆ బాధ పడేకన్నా చాలా చాలా శుభ్రంగా జాగ్రత్తగా ఉండాలి అని మాత్రం తెలుసుకున్నాను. అప్పటి నుండే నా అతి శుభ్రం జబ్బు మొదలైంది. “నీకు ఈ ప్రాబ్లెమ్ ఉంది అంటే పెళ్లి కాదు. ఇలాంటివి ఎవరికీ చెప్పకూడదు. మెల్లిగా అదే తగ్గిపోతుంది అమ్మా” అనేవారు నాన్న. పెళ్లయినాక కాస్త తగ్గింది కానీ పూర్తిగా తగ్గలేదు. కాలికి మెట్టెలు పెట్టుకుంటే వేళ్ళు అంతా దురదలు. అందుకే అవి తీసేయాల్సి వచ్చింది. స్వేద రంధ్రాలను మూసి పెట్టేసే సౌందర్య ఉత్పత్తులు వాడానూ అంటే ఇక అంతే. ఒక రోజు ఒక మాల్ కి వెళ్ళాను. అక్కడ ఖాదీ సబ్బులు కొనుక్కుందామని ఒక షాప్ కి వెళ్తే అక్కడ సౌందర్య ఉత్పత్తుల్ని ప్రమోట్ చేసే ఒక అమ్మాయి “మేడం ఇది కొనండి చాలా బాగుంటుంది. మీ స్కిన్ కలర్ తో కలిసిపోతుంది” అని చెప్పింది. అది రాసుకుంటే నేనెక్కడ కలిసిపోతానో నాకూ, నా పక్కన ఉన్న మా ఆయనకీ, మా అమ్మాయికి తెలుసు. “ఒద్దు అమ్మా” అని చెప్పాను. షాప్ అంతా తిరిగి మళ్ళీ ఆ అమ్మాయి దగ్గరికి వచ్చేసరికి “మేడం ఒక్కసారి ట్రై చేయొచ్చు కదా ” అంది.
నిజంగా ఒకరిని convince చేసి ఒప్పించడం ఎంత కష్టం కదా. అసలామ్మాయి స్థానంలో నేను ఉంటే అలా బ్రతిమలాడగలనా అనిపించింది. నాకిష్టం లేకపోయినా ఆ అమ్మాయి కోసం ఒప్పుకున్నాను. ఆ అమ్మాయి నా ముఖానికేదో రాసింది. ఫౌండేషన్ ఇలాంటివేవో ఉంటాయి కదా అదన్నమాట. ఒక పక్క ఆ అమ్మాయి రాస్తుంటేనే నాకు కింద కాళ్ళ మీద దురదలు స్టార్ట్ అయ్యాయి. కొంచెం రాశాక చూస్తే ఎందుకో ఆ అమ్మాయికే నా ముఖం నచ్చలేదేమో పేపర్ నాప్కిన్ లాంటిది ఇచ్చి ముఖం తుడుచుకోమంది. షాప్ నుండి బయటకు వచ్చాక ఒళ్ళంతా దురదలు. ఇలాంటి బాధ నేను కొన్ని సంవత్సరాలుగా పడుతున్నాను. అసలింట్లో నుండి బయటకు వెళ్ళను, షాపింగ్ అరుదు , సినిమా చాలా అరుదు, వేరే ఊరు వెళ్ళలేను, వేరే వాళ్ళింట్లో బాత్ రూమ్స్ వాడలేను. వేరే వారు మా ఇంటికి వచ్చి సోఫా లో కాళ్ళు పెడితే ఇష్టపడను. పెళ్లిళ్లకు ఫంక్షన్స్ కు వెళితే అక్కడ ఎక్కువ గుంపులుగా జనాలు ఉంటారు అని వెళ్ళను. నాకు ఏదైనా ఆరోగ్య సమస్య రావడం అరుదు.వచ్చినా హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాలి అంటే చచ్చేంత భయం. అక్కడ ఎవరికీ కంటికి కూడా కనిపించని వైరస్లు, బాక్టీరియా లు నాకు మాత్రమే పిశాచాల్లా కనిపించి నన్ను భయపెడతాయి. అసలు ఎక్కడ హాస్పిటల్ కి వెళ్లాల్సి వస్తుందేమోనన్న భయంతోనే చాలా జాగ్రత్తగా ఉంటాను.
కొన్ని సార్లు ఒక్క eye-brows చేయించు కోవడం కోసం మాత్రమే బ్యూటీ పార్లర్ కి వెళ్ళాను. ఆ తర్వాత eye-brows చేసే వారు నోట్లొ దారం పెట్టుకుని చేస్తుంటే చిన్న చిన్న ఉమ్ము తుంపరలు నా ముఖం మీద పడడం నేను గమనించాను. అది కూడా మానేశాను. ఆ పని అలానే చేయాలి. పాపం ఇంకెలా చేస్తారు మరి? కరోనా వచ్చి అందరూ ఇళ్లల్లోనే ఉండిపోవడాన్ని వింతగా, కష్టంగా భావించారు. ఉరుకూరికే చేతులు కడుక్కోవడం మొదలు పెట్టారు. కానీ నాకది కొత్త కాదు. నాకసలు తేడా నే తెలీలేదు. ఇంత అతి శుభ్రం జబ్బు ఉన్న నేను నిజంగా దేశంలో అన్ని ప్రాంతాలు తిరిగి చూడగలనా? రకరకాల మనుషుల్ని కలవగలనా? అలా చూడాలి అన్న నా కల నెరవేరుతుందా?
నేను చూసిన ఆ డాక్యుమెంటరీ లో పైన డ్రోన్ షాట్స్ చూస్తే అంతా అందంగా, కన్నుల పండుగగా, ఆనందంగా ఉంది. కానీ కింద దగ్గర నుండి చూస్తే నిజంగా అలా ఉంటుందా?
నాకు పరమ శివుడంటే మహా ప్రాణం. అలా అని గంటల తరబడి పూజలు చేస్తాననుకునేరు. అసలు పూజలు చేయను. ఆయన ఎలా ఉంటాడో(అయనకున్న రకరకాల మనస్తత్వాల్ని)అలా ఆయన్ను అనుకరిస్తుంటాను. ఆయన అందరికీ దేవుడెమో కానీ నాకు మాత్రం బెస్ట్ ఫ్రెండ్. అనేక సందర్భాల్లో నాకు కలిగే రకరకాల భావాలూ, భావుకతలు, భావోద్వేగాలు ఆయనతో మౌనంగా పంచుకుంటాను. మానససరోవరం దగ్గర మేమిద్దరం మాత్రమే ప్రశాంతంగా కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నట్లు ఊహించుకుంటూ ఉంటాను. నా జీవితంలో ఒక్కసారైనా అక్కిడికి వెళ్ళాలి ఆ సరోవరాన్ని నిజంగా చూడాలి అనేది నా బలమైన కోరిక.
ఒకప్పుడు(ఇంటర్నెట్ సౌకర్యం లేనప్పుడు) నా ఊహలో మానససరోవరం ఇలా ఉండేది. చుట్టూ ఎతైన కొండలు, ఆ కొండల మీద పరచుకున్న పచ్చదనం ఆ పచ్చదనాన్ని దుప్పటిలా కప్పేసిన వెండి మంచు. నీలి మేఘాల రంగును అలవోకగా దొంగిలించి, ఎంత నడిచినా అక్కడే ఉంటానని తెలిసి కూడా తన గజగమన తరంగాల తో హుందాగా, వయ్యారంగా ఒడ్డుకు నడుస్తున్నట్లు హొయలొలికించే సుందరమైన ‘మానససరోవరం’. ఇదీ నా ఊహలోని మానస సరోవరం.
నా జీవితంలో నేను స్వయంగా ఎదుర్కున్న కొన్ని అనుభవాల వల్ల వాస్తవాల కన్నా ఊహలే అందంగా ఉంటాయి అని బోధపడింది. 2004 ద్వితీయార్ధంలో మొదటిసారి నేను ఇంట్లో ఇంటర్నెట్ పెట్టించుకున్నాను. అప్పుడు అందులో మానస సరోవరం ఎలా ఉంటుందో కనీసం ఫోటోలు అయినా చూడొచ్చు అన్న ఆలోచన స్ఫురణకు రాలేదు. కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడు అన్న చందాన ఏదేదో తెలుసుకోవాలి, నేర్చుకోవాలి అన్న ఆరాటంలో ఆ విషయం ఆలోచించలేదు. c,c++, Oracle,Html…. z++, Miracle(హ హా ఊరికే సరదాకు అన్నాను లెండి) ఇలాంటివన్నీ నేర్చుకుంటూ ఉన్నాను. నాకు గుర్తుండి అప్పటికి Youtube కూడా లేదు.
కానీ ఎప్పుడైతే యూట్యూబ్ కి ప్రాముఖ్యత పెరిగిందో అప్పుడు నేను కూడా వీడియోస్ చూడడం మొదలు పెట్టాను. ఎక్కువగా చదువుకు సంబంధించినవే చూసేదాన్ని. ఎప్పుడైతే GROUPS కి ప్రిపేర్ అవుతున్నానో అప్పుడు మాత్రం చరిత్రకు సంబంధించిన విషయాలు, స్థలాలు బాగా విపరీతంగా చూసేదాన్ని. నా సహ వీక్షకులు నా కూతురు, మా కింద ఇంట్లో వారి అబ్బాయి హర్ష(అప్పుడు 6 years వయస్సు వాడికి). అవి చూసేటప్పుడు నేను వారిద్దరికీ వాటి గురించి నాకు తెలిసింది చెప్పేదాన్ని. మా అమ్మాయి నన్ను ఒక్కోసారి మధ్యలో ఆపి “ఎందుకమ్మా? చంద్రముఖి సినిమాలో జ్యోతిక పాత పెట్టె తెరిచి రజినీకాంత్ కి నగలు చూపించేటప్పుడు ఎక్సైట్ అయినట్లు అలా ఎక్సైట్ అవుతూ చెప్తావు. కాస్త కూల్ గా చెప్పు” అనేది.
చరిత్ర పుస్తకాలు చదివేటప్పుడు, ఆనాటి కాలాన్ని ఊహించుకుంటూ నేను కూడా వర్చ్యువల్ గా అక్కడే ఉన్నట్లు ఊహించుకుంటూ చదివేదాన్ని. కొన్ని స్థలాలు, ప్రాంతాలు యూట్యూబ్ లో చూస్తూ ఫీల్ అవుతూ చదివేదాన్ని. అలా నేను చూసిన వాటిలో నాకు బాగా నచ్చింది Angkor wat Temple . నా జీవితంలో ఒక్కసారైనా అక్కడికి వెళ్లి ఆ దేవాలయాన్ని చూడాలి అని నా ఆశ. అది నాకు ఓ అద్భుతంలా అనిపిస్తుంది. అది కంబోడియా లో ఉంది. సూర్యవర్మన్ అనే రాజు కట్టించిన అతి పెద్ద విష్ణు దేవాలయం. వీడియో లో చాలా చాలా అందంగా అనిపించింది. అలా చూస్తున్నప్పుడే నాకు మానస సరోవరం ఎలా ఉంటుందో చూస్తే బాగుంటుంది కదా అనిపించింది. కానీ ఎందుకో చూడలేదు. నేను అప్పటివరకు ఉహించుకున్నట్లుగా అది లేకపోతే నేను భరించలేను. అలా ఒక సంవత్సరం చూడకుండా ఉన్నాను. తర్వాత ఒకరోజు ఏదో బాగా డిప్రెషన్ లో ఉన్నప్పుడు ఇక చూడాల్సిందే అనుకుని చూశాను.
యూట్యూబ్ లో టైపు చేయగానే వీడియో లిస్ట్ వచ్చింది. మొదటిది క్లిక్ చేసి చూశాను. అక్కడ సరోవరం దగ్గర కొంతమంది యాత్రికులు ఉన్నారు. వాళ్ళందరూ నీళ్ళలోకి దిగి దణ్ణం పెడుతున్నట్లుగా వరుసగా నిల్చున్నారు. పసుపు కుంకుమలు లాంటివి తెచ్చి చిన్న చిన్న పూజలు లాంటివి చేస్తున్నారు. అది చూసి నేనెందుకో సహించలేకపోయాను. అక్కడ అత్యంత స్వచంగా ఉన్న నీటిని కలుషితం చేయడం చూడలేకపోయాను. అసలక్కడికి వెళ్ళాక ఏ పూజలు అవసరం లేదు. ఒక్క 5 నిముషాలు ప్రశాంతంగా కూర్చుని ధ్యానం చేసుకుంటే చాలు. అలా చేస్తే లక్ష పూజలు చేసినా రాని ప్రశాంతత, పుణ్యం లభిస్తాయి. ఇంకో వీడియో చూస్తే ఇంకేమేమి చూడాల్సి వస్తుందోనన్న భయంతో మళ్ళీ ఇంతవరకు చూడలేదు. నా ఊహని బ్రతికించుకోవాలి అంటే తప్పదు మరి.
మనం ఎంతో పవిత్రంగా భావించే మన నదులన్నింటినీ ఒక్క నదిని కూడా వదిలిపెట్టకుండా అన్నింటినీ సర్వ నాశనం చేశాము. నదీ స్నానాలు , పూజల పేరుతో ప్లాస్టిక్ కవర్లు, బాటిల్స్ ఇలాంటి చెత్త అంతా తెచ్చి అక్కడ వదిలి వెళ్తుంటాము. నేను చివరి సారిగా 3 సంవత్సరాల క్రితం వెళ్లిన గుడి యాదాద్రి. మా అమ్మాయి తల నీలాలు ఆ స్వామికి ఇస్తానని మొక్కుకున్నాను. మొక్కు తీర్చుకోవడానికి వెళ్తే అక్కడ పరిసరాలు చూసి నా బాధ వర్ణనాతీతం. అడుగడుగునా ఉమ్ములు. అక్కడ స్నానం చేయడానికి రూమ్ బుక్ చేసుకుందాము అంటే “ఎందుకండి 5 నిమిషాలకు రూమ్. కరెక్ట్ గా ఇంకో అరగంటలో చాలా మంది భక్తులు వచ్చేస్తారు రద్దీ పెరుగుతుంది. దర్శనం లేట్ అవుతుంది. టైం వేస్ట్ చేయకుండా అక్కడ పబ్లిక్ స్నాన గదులు ఉన్నాయి వెళ్ళండి” అన్నారు. సర్లే అని వెళితే అక్కడో నరకం. అన్ని బాత్రూమ్స్ నిండిపోయి ఉన్నాయి. జనాలు క్యూలో ఉన్నారు. అక్కడ చాలా చాలా అపరిశుభ్రంగా ఉంది. కళ్ళు మూసుకు నిలబడ్డాను. చివరకు నాకు మా అమ్మయికి చెరో బాత్రూమ్ దొరికాయి. అందులో కి వెళ్తే బకెట్ లేదు. మగ్ మాత్రమే ఉంది. బాత్ రూంలో నాలుగు మూలల వాడిన శానిటరీ పాడ్స్ చాలా ఉన్నాయి. భరించలేని వాసన. ఆ క్షణానే చనిపోవాలి అనిపించింది. మా అమ్మాయి తన బాత్రూం కూడా అలానే ఉంది అని చెప్పింది. తర్వాత బయటకు వచ్చి గుడిలోపలికి వెళ్ళాక కూడా నాకు ఆ బెరుకు, అసహ్యం పోలేదు. మళ్ళీ ఆ తర్వాత ఇంతవరకు ఆ గుడికి వెళ్ళలేదు. ఇప్పుడు అలా లేదేమో మారిపోయి ఉండవచ్చు. కొత్తగా అభివృద్ధి చేస్తున్నారు కదా. కానీ ఎంత అభివృద్ధి చేస్తే ఏంటి? జనం మారనంత వరకు స్వర్గాన్ని నిర్మించినా చెత్త చేస్తారు.
ఇప్పుడు నేనేదైనా గుడికి వెళ్ళాలి అంటే పెద్దగా ప్రాముఖ్యత లేని అసలు ఎక్కువ మంది రాని గుడికి మాత్రమే వెళ్ళగలను. ఇలా నేను ఖచ్చితంగా వెళ్ళాలి అనుకున్న ప్రదేశాల్లో మానస సరోవరం ఒకటి. మా అమ్మ చనిపోయే కొద్ది రోజుల ముందు నాకు చెప్పిన లడఖ్(ఏదో పుస్తకం లో లడఖ్ ప్రాంతం అక్కడి ప్రజల జీవన విధానం గురించి చెప్తుంటే సగం మాత్రమే విన్నాను.)మిగతా సగం తెలుసుకోవడానికి వెళ్ళాలి అనుకున్నాను. అరుణాచల్ ప్రదేశ్ కూడా ఎంతో అద్భుతమైన ప్రదేశం. అక్కడ నాన్న 3 సంవత్సరాలు ఉన్నారు. అక్కడ ఒక డామ్(Poonch River మీద కట్టిన డ్యామ్)కి జనరల్ మేనేజర్ గా పనిచేశారు. అక్కడ ఉన్నప్పుడు నాన్న నాతొ ఎన్నో ఫోటోలు, వీడియోలు షేర్ చేసేవారు. అక్కడి ప్రజల జీవన విధానం, అలవాట్లు ఫోన్లోనే కళ్ళకు కట్టినట్లుగా చెప్పేవారు.
నాన్న గుజరాత్ లో ఉన్నప్పుడు అక్కడకు వెళ్ళాను. అక్కడ వారం రోజులు ఉన్నాను. గుజరాత్ లో మాత్రం చాలా అద్భుతమైన చారిత్రాత్మక కట్టడాలు, ప్రదేశాలు ఉన్నాయి. అక్కడి ప్రజల జీవన విధానం కొంతవరకు అవగతమైంది. కొంత నాన్న చెప్పారు.
నేను కొన్ని సంవత్సరాలు ముంబై లో ఉన్నాను. ముంబై అంటే నాకు చెప్పలేనంత ఇష్టం. ఒక్కరోజు కూడా నాకు నా స్వంత రాష్ట్రాన్ని కానీ, మనుషుల్ని కానీ వదిలి వెళ్లిపోయానే అన్న భావన కలుగ లేదు. పైగా తిరిగి వచ్చేసే ముందు చాలా బాధ పడ్డాము. నాకు ముంబై అంటే ఎందుకు ఇష్టమంటే, ప్రతీ మనిషి జీవితంలో ఒక మార్పు లేదా పరిణితి చెందే దశ ఏదో ఒక సందర్భంలో వస్తుంది. అప్పుడు మనకు ఒక పరిపూర్ణమైన వ్యక్తిత్వం ఏర్పడుతుంది. అది నాకు ముంబై లో ఉన్నప్పుడు కలిగింది. అక్కడ నాకు ఎంతో ఏకాంత సమయం ఉండేది. నన్ను నేను తెలుసుకోవడానికి, తర్కించుకోవడనికి ఆ సమయాన్ని వాడుకున్నాను. అక్కడి ప్రజల జీవన విధానాన్ని తెలుసుకున్నాను. ఇవన్నీ నేను మీతో వేరే పోస్ట్ లో షేర్ చేసుకుంటాను.
ఎప్పుడైనా మనసులో ఏదైనా భావం కలిగినప్పుడు వెంటనే దాన్ని చెప్పేయాలి అనిపిస్తుంది నాకు. మాటల్లో చెప్తే 5 నిమిషాలే ఉంటుంది. అదే రాతలతో చెప్తే ఎన్ని రోజులయినా నా భావాలకు చెదరని రూపం ఉంటుంది కదా అనే ఆశ. అందుకే నాకు అనిపించిన వెంటనే ఇవాళ ఇలా రాయడం మొదలు పెట్టాను. ఇలా రాసి అప్పుడప్పుడు మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెడుతుంటాను. TV షోలు , రకరకాల వీడియోలు చూడడానికి ఎక్కువ ఆసక్తి చూపుతున్న ఈ రోజుల్లో కూడా కాస్త చదివే అలవాటు ఉన్న కొంతమంది అవన్నీ పక్కన పెట్టి నా బ్లాగ్ కి వచ్చి చదువుతున్నారు. నా బ్లాగ్ statistics లో ట్రాఫిక్ చూసి అది తెలుసుకున్నాను. చాలా సంతోషం. పాఠకులకు నా ధన్యవాదములు.
Meeku unna korikalanu chalabaga rasaru, meeku unna skin alergy tondaraga taggali ani korukuntunna, temples daggara unde rush and etc em cheyalekapothunnam, enduko marpu andariki vasthe baguntundi ani naa opinion. Any way all the best..
Okka letter kuda miss avakunda chadivanu chala babvundi mi story
OCD anedi mana mind set andi dani valla chala china chinna anadalanu kolpotam
Ayina manaki nachinatlu undadame jivitham
Nice blog
Elantivi inka chala rayali ani korukuntunnaru..
Hi andi..chala Baga chepparu..meeru cheppina pratidi akshara satyam..nenu Mee videos blogs Anni follow avtanu…chala neat ga useful ga untai Anni..
Naku Anni places explore cheyalani istam…chudali cheyagalana ledo..hope to meet you soon in person if possible..
Thanks.
When we see people on internet, we don’t imagine them having any challenges in life. I watch your videos reqularly and never thought you would be facing such challenges.
I wish you visit these places someday. Atleast Manasa sarovar given the chopper services.
Keep writing BIndhu.
haii bindhu akka mee vedios chusina mee blog chadhivina edho oka theliyani anubhuthi vasthundhi nenu mee laane mee antha shubram patinchanu .thappuga anukokandi kotha varaku patisthaanu .meeru raasinavi chadhuvuthunte neeku chala happy ga manasuki prashantham ga anipisthundhi meeru kachithamga meeru korukunnavi anni chala shanthosham ga thirigi ravali ani manaspurthi ga nenu devudini korukuntaanu mee next nlog kosam edhuru chusthu mee abhimaani RAJITHA
Chala bagundi sistr. I like ur way of living. Mi videos chusi chala nerchukuntunanu. Mi matlade vidhanam anni nachchutay akka naku. Mi blogs and videos anni follow autanu. Ekkada bore kottadu.
Hi Bindu Gaaru!
Me story chala bagundi andi. And meeru athi shubram ga undali anedaniki me pblm kuda kallaki kattinatlu chepparu. Mee ee story chaduvuthunte prathidi kalla mundu jaruguthundi ane anthala leenamaipoyanu. Nenu meeku chala pedda abhimanini andi chala simple ga life ni lead chesthunnaru chala natural ga untaru meeru. Me polam videos chudali ante chala istam alane me blogs chadavali ante kuda chala istam. Achamina telugu lo raastharu ee rojullo telugu marchipothunnaru manadi kani aangla basha vaipu makkuva chupurhunnaru kani meeru ila mana telugu lo blogs raasi ma lanti vallaki kasepu manchi samtrupthi ni isthunnaru. Meeku chala dhanyavadahalu Bindu Gaaru.
Itlu me Abhimani
Nirmala Sagar
Bindu, ఇది చదువుతూ ఉంటే నన్ను నేను చదివినట్లు గా ఉంది. I like your blog. Even there is a writer in you I think. Keep on writing.
Hi Bibdu garu im bharathi from vizag, Nizam ga me story me kala chala bavundi, andaru yenta sampadincham ? status ? leniponi Hangul arbatalu, vallanu chusi vellu vellaninchusi vallu status ki povadam, Inka yenta sampadinchali yem cheyali ?? Ive alochanalu tappa nenu yenti? Nenu yenduku? Ane dani kosam alochinchadam marchipoyaru, manato manam gadapali.nenu kuda melage alochistanu.
Nice Bindu garu Mee thinking chala different ga vuntundi Mee simplicity and Mee farming specially ur coffee habit and growing plants anni chala different ga vuntayi .
I hope all the best for ur dream will be fulfilled.
Meeru oka msg cheppalante total details and confirm chesukunna after release chestaru…chala responsible ga share chestaru..new products are any new thing auntey b.like bindu ani YouTube open chesenthaga naaku mi pai trust uncharu…same feeling okati match ayyindi…meeru lord siva god la kadu oka best friend ani..world lo naa best friend lord siva…
I liked your life style when I started to see you work in the farm. Then I started follow your blogs BLike Bindu. Like you I want to visit tourist places through out India but I faced same sanitation problems wherever I go. Last year I visited Andaman but it’s very clean except some places. Iam working as High school teacher. I prefer to read than watch videos.l’ll pray for god to recover you from your allergy. Like our country with full of blind beliefs no one can eradicate dirty in the rivers.
I liked the blog very much… really enjoyed it.. i almost disliked reading any books after i started to watch videos, but now i feel reading will take you to an imaginative world where u keep on creating charecters and try to visualize them in u r brain…while u watch a video, u cant do that…
Coming to u r OCD, try to consult a hypnotist..i will collect some testimonials and send later..
All the best…
Hi Bindhu,
Beautifully written….chakkaga Chandamama katha Laaga raasaru…..Mee allergies, bathroom baadhalu tho I could relate to….temples ki velthe unna peace kooda pothundhi aa hadavidi ki….meeku anipinchinavi bhale express chesthaaru…edho chinnappati friend letter chadivinatlu untadhi naaku…U r my favourite youtuber….keep going!!!
Thank you.
నీ ప్రతి వీడియో నేను చూస్తాను బిందూ. నాకు నీ ఆర్టికల్స్, చాలా ఇష్టం. నువ్వు నా ఎదురుగా నిల్చుని మాట్లాడుతున్నట్లు ఉంటుంది. నీ రచనా శైలి ఆపకుండా చదివిస్తుంది. ప్రతి మనిషీ జీవితంలో ఎదుర్కొనే సమస్యలు, రోజు రోజుకి చచ్చిపోతున్న మానవతా విలువలు గురించి రాయమ్మా. నీ ఆర్టికల్స్ ఒక్కరిలో మార్పు తెఛ్చినా అది నీ విజయమే. ప్రపంచం చుట్టి రావాలన్న నీ ఆశ తీరాలని నేనూ మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నాను.
Hi Bindu naaku kuda ekkadiki vellina bthrooms neat ga leka pothe velladaniki ibbandiga vuntundi.
Hi Bindu garu…chala baga raasarandi..
మేడం నేను కూడా దద్దుర్ల ప్రాబ్లెమ్ ఫేస్ చేసాను. నాకు ఉన్న ప్రోబ్లం పేరు utricaria. దద్దుర్లు ఏ ప్రోబ్లం వల్ల వచ్చినా ఇచ్చే మందు పేరు citrazen. కానీ అవి ఎన్ని మాత్రలు వేసుకున్నా దీర్ఘ కాల ఉపశమనం ఉండదు. నేను ఆయుర్వేదం ఫాలో అయ్యాను. ఆయుర్వేదం లో దీనికి పూర్తి ఉపశమనం మినిమం 3 నెలలు పడుతుంది. ఆ కోర్సు లో భాగముగా ఒక చేదు మిశ్రమాన్ని ఇస్తారు దాన్ని మొదటి రోజు 20 ml నుండి చివరి రోజు కి 120 ml సూచిస్తారు. ఈ చేదు ద్రవాన్ని కేవలo వారం లేదా పది రోజులు వేసుకోవాలి అదే కష్టమైన పని. ఇవి కాకుండా వేరే రెండు మందులని ఇస్తారు. నాకు వారం లోనే మంచి ఉపశమనం వచ్చిందీ కానీ 2 నెలలు అయినా పూర్తి ఉపశమనం రాలేదు. అందువలన న్యూస్ పేపర్ లో ని ఒక ప్రకటన ద్వారా అలెర్జీ టెస్ట్ చేసే లాబ్ ద్వారా టెస్ట్ చేయించుకున్నాను. రిజల్ట్నీ బట్టి వారే మందులు సూచిస్తారు. కానీ కోవిడ్ నిబంధనల వల్ల నాకు డాక్టరు గారి appointment దొరకలేదు. దానితో నేను పెద్దగా ఆసక్తి చూపించలేదు ఎందుకంటే నాకు ఆయుర్వేదం తో సమస్య తీరిపోయింది.
Hello bindu garu… mi blog chadhuvthunte memu kyda mi lage aa place ela untaya ani uhinchukune antha bhaga chepparu andi.. intha chadhivina kuda appudeaypoyindha anipinchentha bhaundhi….
Hi. tvaraga cure avvalani korukuntunna.oka pata gurtukostundi,adi ___andamina lokamani rangu rangu luntayani andaru antuntaru chellamma, antha andamindi kanekadu chellamma.,ani.so don’t worry.veeluntey manasasarover ki veldam.a
Really Nice bio with realistic experience . Even I watched so many farming videos in you and started following the same . We planted so many plants too . I think you and your YouTube channels are role model for me and others too . All the very best for you new blog .
Hii Bindu gaaru, srivani from vizag
Nenu Mee videos Anni chustanu.. Mee alochanalu Anni nala ga ne vuntayi…nannu nenu chusukunnatlu vuntundi…
Meeru naku oka manchi friend la ga anukuntanu..
I love you…. Enta Kate na istanni meeku ela cheppalo teliyaleesu..
Hi bindu
Mee blog chadivaka na bhavale nenu chadhivinattu aunipinchindhi.inti nundi byataki velthe manushulu plastic tho, littering tho assalu prakruthi patla badhayatha lekunda chese panulu chusthe chala kopam, badha vachesindhi.enduku manishi ila thayarayyadu?Srishti lo budhi jeevi iyina manishi a budhini paramathmanu telusukovadaniki vinyoginchakunda kevalam swardham tho dabbu sampadanake chaduvukuni , pujalu chesesthe punyam vachesthudhi aune murkhathvam tho kaneesam aa pujinche pradesalni iyina shubram ga vunchalanna aulochana lekapovadam chusthe emi cheyyaleni nissahayatha, prakruthi aunte parvathi ,prakruthi ni paduchesthu pujalu chesthe emi punyam?theliyaka chesthunnaru aunte aundaru highly educated, four million subscribers vunna youtubers daggara nundi fourty thousand vunna vallu aundaru plastic carrybags vadesthu e mathram guilty lekunda videos lo chupinchestharu. Okallu marina chalu auni please plastic vadakandi, cloth bags use cheyandi auni comment pedathanu. Bhoomi ni, neetini ila paduchesukunte future generations emi thini, emi thagi brathukutharu?samudram lo fish kante plastic ekkuva ga vundhi. Aundaru aulochinchavalisina vishayam idhi. Meeru e topic meedha oka video or blog chesthe oka naluguru marina kontha manchi jaruguthundhi.
Paramathma iyina shivunni dhyanisthu vunte Manasa sarovaram auntharnethralatho chudavachu auni chepparu sadhakulu. Prayathnisthe bahya prapancham lo ni audalanni mana lopale aunubhothi pondavachu auni chepparu.
Good morning Bindu garu chala bagundi .simple and clear ga unnadi.Naku ma ammagaru leru. Thanks for useful information.
Hello Bindu garu. Nenu mi YouTube subscriber ni kuda. Mi videos useful ga vuntai but little lengthy.
Roju videos and blog chadavadam Valla baga thelisina like sister la anipistharu anduke as smily.
Miru mi Papa kosam job manesanannaru ga. Reason enti Andi. Endukkante Chala working womans unaru Valla pillalu intlo Valla daggara perugutharu. Ila cheyadam Valla manam emaina thakkuva chesthamemo anna udheshama. Reply istharani manavi
Hi Bindu…Started liking your ways of expression and way of life as it reflects mine. Accomplished many tasks in short time of your life..love you
Simply impressed Bindu garu.
Love the way u write.
Bindu you are mirror reflection of me. I cannot go anywhere because of my cleanliness. Same mentality I have. That’s why I didn’t see any piligrim places. When ever I see birthday parties I educate people like instead of unhealthy cake make the child to plant a nice plant. 50 percent of people don’t like my thoughts. To avoid plastic and unnecessary wastage I want to celebrate my sons marriage in my portico and i have to give food to my 25 guests with my hand. Everyone laughed at me. Now universe gave same situation. Any way I wish n bless you to fulfill your wishes in your entire life Amma.
Chala baga rasaaru ma varu bhel employee apudu transfers avtai Anni places cover chestam india lo epudu tamilnadu kanyakumari lo unnam ekada chala places baunai velu unte visit cheyandi …be happy all d best for. Your world your
Bindu garu naku mimmalni chuste peddayaka nenu meelane untanemo anpistadi nenu kuda athi subram ga untaanu ma parents appudu kopadtu untaru Mari ala undakudadu ani kani emo nenu kuda melane avari intlo bathroom use cheyyanu ma intlo avaraina use chesina nachadu naku
బిందు గారు మీ blog కొత్త గా follow avuthunnanu.I like reading.also watching your videos.
Hai bindu garu, nijam ga meeku em chepalo naku ardam kavadam ledhu, because idhi meeku nenu chat cheyadam 4 th time. Na name kuda bindu. Na voohalane meeru rastunatlu anipistadhi naku Chala sarlu. Really naku oka sari mimalni kalavali ani getti korika. Prapancham lo enni velakotla mandhi vunna vallalo kontha mandhi chala different ga vuntaru. Meeru kuda ala oka antic piece. Na alochanalaki me matalu Chala manchiga anipinchayi. Meeru nenu same ga alochistham, but me antha goppa dhanni matram kanu lendi. But meeru piyna korukunatlu e prapancham lo andari alochana marali ani nenu kuda korukuntunanu. Meeru Manasa sarovaram veltaru e prapanchanni meeru vuhinchukunantha andam ga me kalatho chustharu.
Wish your dream come true bindu garu
Hai Bindu garu naa Peru shobha mee videos regular ga kadu Kani naaku use ful ayyevi choostanu mukyanga meeku nachina life lead chestunnaru weekends lo polam lo hai gaduputhunnaru
Hai bindu garu mee problem ki naa salaha veelite paatinchandi. blood improve chese food baga teesukondi regular exercise cheyandi chala improvement kanapadutundi
Hi Bindu,sorry for posting in English,. I can read Telugu but can’t write ,I started reading your blog and couldn’t stop it. I had goosebumps and could feel the emotions while reading it. I totally agree with you on cleanliness, people should get awareness on the environment and start treating the Earth as our home only then we start seeing the change and can maintain our glorious temples and rivers.Hope you get to see all the places you want to see in future.
Inner engineering ani program undhi bindu Gaaru. ISHA foundation vaalladhi. Adhi complete cheyyandi. Mee health problem thaggipothundhi. It can heal you completely.